Pure eenzaamheid
Zoete Kaart grijpt in
Eenzaamheid gaat me aan het hart. Ik word er diep door geraakt. Ik denk des te meer omdat ik me zo dankbaar voel dat ik zelf geen gevoelens van eenzaamheid heb. Soms voelt het dan als des te pijnlijker dat anderen dit wel doorstaan. Bijna oneerlijk, waarom zij? Ik ben er ook in mijn omgeving mee geconfronteerd en ik heb het van dichtbij gezien tijdens mijn baan bij een welzijnsorganisatie.
Druppel op de gloeiende plaat
Nadenkend over mensen die eenzaam zijn, kon ik het niet zo rijmen met ‘mijn’ Zoete Kaart. Want ‘Hoe kan iemand ooit een Zoete Kaart krijgen, ooit een gebaar krijgen van ‘ik denk aan jou’ als diegene eenzaam en alleen is’? Ik was vastbesloten om hier iets op te verzinnen en dit is wat het is geworden:
- Per verkochte Zoete Kaart reserveer ik 20 cent, een soort spaarpotje.
- Met het geld uit deze ‘spaarpot’ ga ik 1x per maand eenzame mensen opzoeken om een Zoete Kaart cadeau te geven. En niet alleen afgeven, maar ook meteen een praatje maken.
- Ik bezoek mensen in samenwerking met welzijnsorganisatie ContourdeTwern. Zij weten de juiste mensen te bereiken.
Hoe prachtig zou het zijn als ik op den duur een groep van vrijwilligers om me heen heb verzameld die namens Zoete Kaart eenzame mensen kunnen bezoeken? Ik droom ervan dat die druppel op de gloeiende plaat een héle grote druppel gaat worden!
